Dans alsof niemand kijkt

Vind jij je werk leuk? Inspireert het je, geeft je werk zin en inhoud aan je leven? Of is het inkomen dat je ervoor krijgt wat je drijft? En hoe belangrijk is je positie, het aanzien en vooral de angst om iets op te moeten geven als je dat inkomen of die positie niet meer zou hebben? 

Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik heb, voor ik voor mezelf begon, tijden gehad waarin ik met tegenzin naar mijn werk ging. Vaak kwam het doordat ik het gevoel had dat degenen waarvoor ik werkte me de verkeerde dingen lieten doen, of gewoon domme beslissingen namen en ik ze niet op andere gedachten kon brengen. Dat zat me dwars, maar dan bleef ik toch gewoon dag in dag uit weer naar kantoor gaan. 

Waarom dan? 

Ik denk dat het deels kwam doordat ik me geen voorstelling kon maken van hoe het zou zijn om dat niet te doen. En ook omdat ik toch ergens een onbestemde angst had dat als ik weg zou gaan er iets mis zou gaan met me. Dat ik geen inkomen zou hebben en dat dat m’n leven op z’n kop zou zetten. Maar wat dat dan verder voor consequentie zou hebben, daar dacht ik niet helemaal over door. Terugkijkend was het vooral de ingebakken angst voor onzekerheid die me tegenhield. 

Die angst maakt dat je je niet uitspreekt, dat je risico mijdt, confrontaties niet aangaat, maar ook dat je energie verliest door opgekropte frustratie als dingen niet gaan zoals je wilt. Kortom die angst maakt je minder effectief. 

Ik ben altijd jaloers geweest op mensen die dat helemaal niet hebben. Mensen die, zoals mijn vriend Erik Jan het noemt, ‘dansen alsof niemand kijkt’. Herken je het type? Ze lijken zonder angst en vanuit onafhankelijkheid te opereren. 

Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze allemaal leven en werken vanuit het idee dat ze het zelf voor het zeggen hebben en zelf hun keuzes maken. Het zal je niet verbazen dat uit onderzoek blijkt dat mensen die dit gevoel ervaren, gelukkiger zijn. Bovendien zijn ze veel effectiever. Einstein zei al: 

“Alles dat werkelijk groots en inspirerend is, is gecreëerd door een individu dat kon werken in vrijheid”

Denk je ook dat dat klopt? Ja toch? Het gekke is dat de meeste slimme mensen weten dat het zo werkt en er toch niet naar leven. Ze doen wat er van ze verwacht wordt. Prima, misschien zijn ze er maatschappelijk heel succesvol mee, maar jij en ik weten dat als je echt ambitieus bent, je je eigen pad moet uitstippelen.

Betekent dat automatisch dat je voor jezelf moet beginnen? Soms wel, maar niet per definitie. Het maakt het makkelijker, maar die vraag is secundair. Het gaat erom dat je omstandigheden creëert waarin je kunt doen wat je inspireert op de manier die bij je past. Dan doe je het goed! 

Heb je dat nu niet? Neem er geen genoegen mee, verander het. Wees zonder angst en dans alsof niemand kijkt.